Bir Ben Var İçimde Bir Benden Uzakta

 Merhaba, hoş geldiniz.

 Hoş buldum. Umarım rahatsız etmiyorumdur.

 Ha ha… Ne demek efendim, işimizi yapıyoruz.

 İşinize engel olmuyorumdur öyleyse umarım.

 Olur mu öyle şey canım, işim sizsiniz zaten, randevu almışsınız zaten.

 Evet, randevum vardı.

 E öyleyse her ikimizde doğru zamanda doğru yerdeyiz değil mi?

 Eh evet aslında.

 Evet, şimdi sıkıntılarınızdan bahsederek başlayın lütfen.

 Aslında ciddiye alınacak bir durumum yoktur belki ama ben yine de gelmek istedim.

 Lütfen, açıklıkla anlatır mısınız?

 Tabii, tabi. Ama önce şu konuşma satırlarından çıksak da ben aşağıda rahat rahat anlatsam her şeyi.

 Hayhay, nasıl isterseniz.

 Tamam…anlatıyorum..

Kendi kendime, hatırlayamadığım zamanlarda mektuplar yazıyorum. Mektubu posta kutusundan alıp okuduğumda, yazdıklarımı ve yazdığım zamanı hiç hatırlamıyorum. Çok korkuyorum, neler yapıyorum bu hatırlamadığım zamanlarda başka acaba diye.

Çok enteresan. İlk defa böyle bir vaka ile karşılaşıyorum desem devasa bir yalan söylemiş olurum. Ben de aynı şeyleri yaşıyorum. Ama terzi kendi söküğünü dikemez bilirsiniz, belki sizin söküğünüzü dikersem kendime de bir çözüm bulabilirim. Bana küçüklüğünüzden bahsedin. Hatırlayabildiğiniz kadar çok geçmişe gidin lütfen.

İlk hatırladığım, yaklaşık 34 derce bir ortamda çok büyük bir kalabalık içerisindeyim. Birçok arkadaşım var, oyunlar oynuyoruz. Daha çok miniğiz ve çok mutluyuz. Sonra ne olduysa birden bir sarsıntı oluşuyor ve bir kanaldan dışarı atılıyoruz. İçine düştüğümüz yerde panikle arkamıza bakmadan kaçıyoruz. En son ben bir duvara çarpıyorum ve yavaş yavaş duvarın diğer tarafına geçiyorum ve bir daha diğer arkadaşlarımı hiç görmüyorum.

Büyük bir travma yaşamışsınız. Bu yaşadığınızın bugün ruh halinize etkisi olduğu apaçık.

Nasıl bir etkisi olmuş olabilir?

Şimdi şöyle düşünelim. Daha çok küçüksünüz, arkadaşlarınızla keyifli vakit geçirdiğiniz bir ortamdasınız ama bir olay oluyor ve bütün arkadaşlarınızı kaybediyorsunuz. Bir yerden dışarı atıldığınızı söylediniz mesela. Muhtemelen bu sizde toplumdan dışlanmak konusunda bir fobi oluşturmuş. Bir yerden atılıyorsunuz ve yalnız kalıyorsunuz.

Acaba bu size arkadaşlarınızın kurduğu bir tuzak mıydı? Yanlış bir şey yaptınız ve sizi dışladılar ve de böyle bir oyun mu oynadılar size karşı?

Bu sorular sizin bilincinizde karşılık bulmuş ve yapacağınız herhangi bir yanlıştan dolayı toplumdan dışlanacağınıza inanarak ve korkarak yaşıyorsunuz. Bu sebeple kendinizin üzerinde kendi gözünüz var. Her an kendinizi bir kontrol etme girişimindesiniz. Bir hata yaparsanız, kendinizi cezalandıracaksınız. Böyle yaşamak çok zor. Bu sebeple beyniniz bazı zamanlarda sizi devreden çıkararak ihtiyacı olan özgürlüğü yaşamak istiyor. Muhtemelen hatırlayamadığınız o anlarda yapmaktan korktuğunuz birçok şeyi yaparak rahatlıyorsunuz ama bunları hatırlamayarak da korkularınızı devre dışı bırakıyorsunuz. Bu şekilde sağlıklı kalmanın yolunu bulmuşsunuz. Mektupla da bir şekilde kendi kendinize buradayım, her şey yolunda mesajı gönderiyorsunuz. Bence böyle devam edebilirsiniz.

Bunları sizden duymak beni gerçekten çok rahatlattı. Bir kâğıt kaleminiz varsa alabilir miyim?

Tabii buyurun.

Bir mektup yazacağım, size zahmet bu mektubu şu adrese yollayabilir misiniz?

Yollarım tabii ki de… Bu adres benim adresim.

O zaman…

O zaman ben size kendi söküğünü diken terzinin hikâyesini anlatırdım anlatmasına ama doların durmadan yükseldiği şu günlerde karşı karşıya kaldığımız ekonomik bir bunalıma karşı hazırlıklı olmak için para kazanmam lazım, lütfen siz çıkın da sıradaki hasta gelsin.

Story & Image Copyright: OTahirZGN