Bulanık Mantıktan, Bulaşık Aşk’a şuur altı endirekt serbest vuruş…
kimseyi swemiyorum…
hayır swemiyorum değil , sevmiyorum olacak
yalnızlık acı verir, yakınında olması gerekenler var ama yoklarsa
beyaz ama bembeyaz gözlerle bakarlar sanki
kime, neye, niye ve neden için acaba
sanki serinmiş her şey ve normaller her şeymiş gibi
yok işte, burada değilse o
anormal sıcaklar hiçbir şey olmamış mı hala
biliyorum anlamak güç bu anlamları
ama herkesi sweiyorum….
hayır sweiyorum değil, seviyorum olacak
kalabalık acı verir, uzaklarda olması gerekenler…offf olmadı işte
pinokyo misali herkes, herkesin burnu uzuyor
uzun burunları birtek aptallar göremiyor
ben görüyorum
seni görüyorum
herkesi görüyorum
beni görüyorum
ben aptal değilim
yoksa o kral çıplak mıydı??
kim önemser, anı mutlu geçir yeter
karanlık, çok karanlık içinde boğulmaktansa
hangi, nasıl, nereye ve neden için acaba
her taraf bertaraf , kızgın ve yoksun
ama yasak her şey
yine yalnız, yine kalaba
yine yürek sızısı
veya akan gözyaşısı
seni swemiyorum…
hayır swemiyorum değil, sevmiyorum olacak
varlığın sıkıntı demek, belki de bıkkıntı
aslında
sanırım
seni sweiyorum…
hayır sweiyorum değil, seviyorum olacak
dört mevsim gibisin, dört kişisin
her kişin ayrı bir keyif
anlayana tabii
aslında anlamak çok da güç değil bu anlamları
aslında her şey çok garip
can verirken düşlere giren, bitmesi gereken ama bitemeyen
yeter dedirtip, kalması istenen
baş başa ama değil
…neyse aslında ben beni swemiyorum yada sweiyorum….
hayır swemiyorum yada sweiyorum değil, sevmiyorum yada seviyorum olacak.
Story & Image Copyright : OTahirZGN
