Biz Göz Paradoks
Bir gözüme batan karanlık
Bir gözüm hep sende
Sen benim derinlerimde
Beraber el ele
Ayaklarınla
Ne güzel de kaçardık ölümlerden
Bir ceza sanrısında çırpınıyordu içimiz
Bir gün ışığında uyanamıyorduk beraber
En çok da sen uyanamıyordum
Ve bir de ben uyanamıyordun
Zaten bir gözüme batan karanlık
Senin ise bir gözün hep ben
Koşturuyorduk seninle
Benim ayaklarımla
Uyanamayışımızın doruklarında
Uyanıyorduk deniz aşırı yüreklerimizde
Senin bir gözünden sızan hep aydınlık
Benim bir gözüm simitçilerde
Acıkıyorduk çünkü biz seninle
Ölümden kaçmanın bedeli biçiminde
Bir bedel kaç para yazar ki taksimetrelerde
Hiç düşünmeden
Taksiler ne kadar kaçabilir ölümden
Bir ölmekten kaç defa dirilir insan
Prova ediyorduk her gece defalarca
Cennetin sefasını içimize çekiyorduk
Cehennemin buz kesen bakışlarında
Bilmiyor muyduk sanki
Herkesin bir gözü bizde
Bir gözü ağlayan duvarlarda
O duvarlara da çarpıyorduk zaten
Su yerine içtiğimiz gözyaşları
Bir senin gözün çeşme
Bir benim
Kaçıyorduk ya ölümden
Ve yaşıyorduk biz seninle
Yaşamayanların nefesi ensemizde
Ellerin kaç gece bir ağaç oldu bana
Ve ellerim senin ıslaklığında hep toprak kokuyordu
Sen açıyordun avuçlarımdan
Çocuklar yağdırıyordu bulutlar
Benim bir gözümde atıyordu kalbin
Senin gözlerin papatya
Yaşıyorduk ya öylesine beklentisiz
Kafalarımız hep güneş
Ve akıyordu aydınlığımız alınlarımızdan
Gözlerimizin içine
O yüzden batmıyor muydu zaten karanlık
Sarılmalarımız korkutmuyor muydu ölümü
Ve bize düşen hep yaşamak
Bir yandan aşabilmek kömür kokulu kıyımları
Koşmak ölümüne
Ölümden kaçarak
Sektirmek birbirimizi denizlerde
Ve hep aynı sayıda sekebilmek dudak diplerimizde
Senin bir gözünden akan şaşkınlık
Benim gözlerim gülüşlerin
Sen şımarık bir vezir
Ben ise ürkek kale
Değil miydi kalbim kalbine
Şah mat çektiren hain
Böyle güzel ihanet görmüş müdür bu dünya
Bu dünya ki rasyonelliğinde
Mağfirete mukabil müzikleri yutan
O müzikler ki bizi bu dünyadan koparan
Gerçi biz kopmuştuk seninle zaten birbirimizin ışığında
Ben seni dinledim hep ruhumun gıdasında
Ve sen beni sustun sessizliğin algoritmasında
Benim bir gözümden akan melekler
Senin gözlerin haykırışlarım
Benim bir gözüm
Senin bir gözün
Çıkmışlardı bir ağaca
O ağaç ki meyveleri yağmurun damlaları
Benim diğer gözüm
Senin diğer gözün
Birleştiler işte bir kuyu dibinde
Bir birleşme ki
Koskoca bir galaksi
Bir dolu yıldız
Bir dolu gezegen
Ve tabii yörünge
Bir dünya
Nefes
Nefesinde yüzümü bulduğum
Kendimi sevmeme sebep
Sen
Kendinde bulamadığın
İçine yerleştirdiğin
Ben
Toprağın doğurduğu kâinat olduk ya
Kâinatında var olan toprak içinde
İşte böyle bir paradoksta sevdik yaşamayı
Sabrımıza enjekte ettik çözümsüzlüğü
Çözülmedikçe bu paradoks
Hiç durmadan büyüyen
Evren olduk ya
Biz
Story & Image Copyright: OTahirZGN