Cenneti Gördüm

Sevgili RUH,

Geldiysen 3 kez masayı, 5 kez kapıyı , 16 kez de pencereyi tıklat.
Gelmediysen ikibuçuk kez kornaya bas.

Biliyorum bu satırların arkasından yine hırpalanacağım ama hareket katar mı ruhum ruhuna diye bu riski üstleniyorum.

Biliyor musun ben bazen düşünürüm gökyüzüne çıkıp. Ama geçen gece çıkmadım, yürüdüm ağzı bozuk sokak aralarında. En sonunda bir boş arazide buldum kendimi. Gök inmiş beni bekliyordu, “hadi gel düşün!” dercesine. Çok hevesli gözükmeden yerden bir küçük gezegen aldım avuçlarımın arasına ve büyük bir gezegenin tepesine çıkıp oturdum düşünmek için.

Çocuklarını savaşa gönderen aileler vardı göğe çarpan radyoaktif mesaj sinyallerinde. Bir gün geri dönebilecekleri umuduyla ayakta durmaya çalışan aileler. Ama bilmiyorlardı işte, Tanrı siyah giyinmişti. Mesih gözyaşları içinde Dünyaya geleceği günü öteliyordu. Sevmiyordu Tanrı savaşan insanları. Anlam bozukluğuna gark olan insan ise bunu göremiyordu.

Sonra uykum geldi yanıma. Biraz sohbet, bir sigara molasının ardından, “hadi sen git nöbeti ben devralıyorum” dedi.

Kafamı salladım peki dercesine. Eve döndüm rüyama girdim, cenneti gördüm.

Herkes elma yiyordu. Elma yediği için kovulan insanoğlu cennette elma yiyordu ama başka hiçbir şey yoktu. Bahçeler, akarsular, meyveler, huriler ya da nuriler…

Yaklaştım birinin yanına, “hani huriler nerede?” diye sordum.

İştahla yediği elmayı gösterdi.

“İşte burada!”

“Peki ya bahçeler?” dedim

Başka bir elmayı gösterdi işte burada diye.

Akarsular, meyveler, şaraplar vs…

Ne sorarsam sorayım elmaları gösteriyorlardı.

Her biri çok mutluydu, savaşmıyorlardı. Elma yiyorlardı sadece.

İşte bu da böyle öldüğüm bir maceraydı. Maksat size bulaşmak olsun. Ben yine solucan misali toprağı delip serinliklere dalıp ölülerin üzerinde gezineyim. Belki de bu dünya bir bilgisayar oyunu, bizler de kendini bilmez yapay zekalarızdır. Bana da zaman zaman solucan olmak programlanmışsa demek.

Kalın sarımsakla.

Story Copyright : OTahirZGN
Image: 1